#Roboski de Ölenlere Ağıt

ÖLÜDERE*

Roboski’ ye

Kulaktan kulağa metalik fısıltılar

Aktı tellerde, uydularda yankılandı

Ulaştı başkente sınırları aştığımız

Telaviv’den Vaşington’dan

Oysa aşmaya çalıştığımız

Açlığın sınırıydı yoksulluğun bile değil

Çalıştı uzayın metalik gözleri

Büyük biraderin kulakları

Bekledi ölüm melekleri dönüşümüzü

Kaçağa yazgılı ölüme mahkum çocuklardık

Düşlerimizin peşinde koşan kuşlardık

Uzak gökyüzünden kuzeyden

Yıldız yeliydi esen, eli ayağı kesen

Ardından ölüm fırtınası getirdi

Duyduk ıslıklarını düşerken bombaların

Sonra ……Yok sonrası bizim için

Yanıp küle döndü derilerimiz

Sıcak yuvalarına döndü katillerimiz

Uygun adım yürüyerek. Çocuklarına sarılmaya

Utanmadan onların saflıklarından

Biz kaldık Uludere’nin vadilerinde

Ondokuzu çocuk otuzdört can

Büyümeyeceğiz artık yaşlanmayacağız da

Durdu hayatımız durdu

Bir katır bir eşek kurban edilen koyun

Bir karınca ezilen böcek gibi

Mâhkum edildiğimiz kaçaktan dönerken

Gözlerimiz korkuyla dondu

Duyunca silahların sesini

Bizim için unutma hakkınızı

Kullanmayın ne olur

Ellerimiz yok tutamayız

Kanadımız yok uçamayız

Ayaklarımız paramparça

Acımız büyük susamayız.

Utandı mı bizi öldürenler

Bahçede açan çiçeklerce

Dağıldığında parçalarımız yer yüzüne

Çocuklar öldürülünce utanılır çünkü

Hürdoğan Aydoğdu Ocak 2012, Ankara

#*Uludere.